Rozdział 7

Perspektywa Zayna.

Nasze spojrzenia się spotkały. Serce przyspieszyło tempa a moje ciało chyba całe zadrżało. Topiłem się w jej niebieskich jak niebo tęczówkach. Wieczność upłynęła w ciągu kilku sekund. – Muszę już iść, zrobiło się późno – zmieszana szatynka odwróciła się i stanęła na nogi. – Odprowadzić Cię ? – spytałem gdy zabierała swoje rzeczy. 
– Nie trzeba, znajdę drogę – rzuciła na wyjściu i tyle ją widziałem. Opadłem na łóżko. 
– Ale gorąco – zacząłem wachlować się koszulką. Odbiło mi czy co ? Chyba muszę spotkać się z Perrie, potrzebuje odrobiny namiętności – zaśmiałem się w duchu. Swoją drogą ta dziewczyna chyba nie jest taka zła za jaką ją miałem. Sięgnąłem po telefon leżący na drugim końcu łóżka i wybrałem numer do Perrie. 
– Cześć słońce co tam u Ciebie ? 
– A nic ciekawego, cały dzień spędziłam na próbie. – westchnęła.
– My też byliśmy dziś na wywiadzie i jakiś zdjęciach, ale jutro za to mam wolne. Spotkamy się ? – Jutro do 14 siedzę w studiu ale możemy spotkać się wieczorem – Zgoda, to wpadnę po Ciebie o 7 – Będę czekać misiu – Do jutra. Kocham Cię – ja Ciebie też pa – rozłączyła się a ja uśmiechałem się sam do siebie. Spojrzałem przez okno. W domu naprzeciwko, tuż za oknem dziewczyna o płonących włosach weszła do pokoju i rzuciła się na łóżko. Wyglądała na zmęczoną i jednocześnie czymś zmartwioną. Może pokłóciła się z rodzicami ? Mniejsza o to. Chyba skoczę pod prysznic i zejdę do chłopaków. Jak powiedziałem tak zrobiłem...

Perspektywa Lili.

Byłam totalnie zmęczona całym dzisiejszym dniem, dużo się wydarzyło i musiałam z kimś o tym pogadać. I doskonale wiedziałam z kim. Poszłam wziąć prysznic a następnie włączyłam laptopa i weszłam na skypa żeby pogadać z Andreą. Położyłam się wygodnie na łóżku i czekałam aż Andrea w końcu zrobi się dostępna. Wraz z sygnałem połączenia od Andrei spojrzałam na godzinę. Jest już po 22 ale ten czas leci. Odebrałam połączenie od przyjaciółki i zaczęłyśmy rozmawiać. Powiedziałam jej, że pojawiła się nadzieja na to że zdam. Andrea puściła mimo uszu fakt, że chodziło tu o nieznośnych sąsiadów i cieszyła się razem ze mną. Koło północy oczy same mi się zamykały. 
– Andi ja idę spać, do jutra w szkole – ziewnęłam i nie czekając na jej odpowiedzieć zamknęłam laptopa. Odłożyłam urządzenie na stolik, zgasiłam światło i ułożyłam głowę na miękkiej poduszce...
Godzina 7:34 – otworzyłam oczy. – Cholera znów nie nastawiłam budzika – warknęłam sama do siebie i zwlekłam się z łóżka. Wybrałam sobie ubrania i poszłam do łazienki.

Wzięłam prysznic, umyłam włosy i pozostawiłam je do wyschnięcia. Wróciłam do pokoju po plecak i telefon. Gdy zabrałam już wszystko poszłam do kuchni. Spakowałam do plecaka sałatkę, jabłko i wodę. Spojrzałam na kuchenny zegarek 7:53 – Świetnie, kolejne spóźnienie. Skierowałam się do drzwi wyjściowych. Wychodząc z domu zobaczyłam swoich sąsiadów którzy również gdzieś się wybierali.

– Cześć Lili – zawołał Liam i Niall. – Cześć – przywitałam się. Reszta chłopców skierowała na mnie wzrok – Ty jeszcze nie w szkole ? – zdziwił się Zayn. 

– Zaspałam – mruknęłam. 

– Podwieźć Cię ? Mamy nagłą wizytę w studio, mogę cię zabrać. – zaproponował Harry. 

– Dzięki lokersie – uśmiechnęłam się do chłopaka który pokazał swoje dołeczki. 

– Wsiadaj – otworzył przede mną drzwi pasażera. – Harry nie szalej tak – usłyszałam śmiech Louisa. Wsiadałam do samochodu i wyciągnęłam z kieszeni telefon. Wystukałam na klawiaturze numer Andrei i napisałam ‘’ Spóźnię się, nie czekaj xx ‘’ i wysłałam. W tym samym momencie do samochodu wsiadł Harry. – Która to szkoła ? – spytał odpalając silnik. - School Hayfield – odpowiedziałam. – Jesteś w drugiej klasie ? – Mhm, a co książkę piszesz ? – spojrzałam na niego. 

– Nie – zaśmiał się i ruszył z podjazdu - Słyszałem że przychodzisz dzisiaj do nas – Lokowaty oderwał wzrok od jezdni i zerknął na mnie katem oka. 

– Uwierz, że wolałabym umówić się na randkę z bezdomnym niż do was przychodzić – sarknęłam. – Mówił Ci ktoś kiedyś że jesteś wredna ? – Jakieś milion razy – wzruszyłam ramionami. – I mimo to wciąż jesteś wredna ? 

– Jestem jaka jestem, raczej się już nie zmienię – spojrzałam przez okno. – Gdzieś w środku na pewno jesteś miła. Dziewczyna z tak ślicznym uśmiechem nie może być wredną małpą – powiedział chłopak. – Masz ładniejszy uśmiech – No nie wiem – zaśmiał się zielonooki. – Naprawdę – powiedziałam poważnie. – A jednak umiesz być miła – wyszczerzył się Harry – Podpuściłeś mnie ! – uderzyłam go w ramię. 

– Tylko troszeczkę – rzucił zadowolony z siebie. Przewróciłam oczami i zaczęłam grzebać w swoim telefonie. - Wyjeżdżasz gdzieś na wakacje ? – spytał nagle Harry. Odrywając wzrok od ekranu urządzenia spojrzałam na niego. – Lecimy z Andreą do Nowego Yorku, Los Angeles i może Miami. To tak na początek – powiedziałam z wyraźnym zadowoleniem. – A wy ? Macie wakacje ? – dodałam po chwili. – Za jakieś trzy tygodnie. Wcześniej musimy jeszcze trochę popracować – uśmiechnął się loczek. – Ale beznadzieja – Czy ja wiem ? W końcu robię to co kocham i nie jestem sam. Z chłopakami nigdy się nie nudzę – Nie wątpię – zaśmiałam się przypominając sobie sytuację z ich grą w piłkę nożną. Wtedy byłam na nich strasznie zła, ale już mi chyba przeszło. – Może jak nas bliżej poznasz, sama się przekonasz – Loczek poruszał brwiami i uśmiechnął się zalotnie. – Okej, jak tylko zapragnę zobaczyć cyrk, przyjdę do was – uśmiechnęłam się dumnie. – Ale jędza ! – rzucił roześmiany Hazz. – O właśnie dojeżdżamy – dodał po chwili gdy już się uspokoił. Zatrzymał się przy krawężniku i spojrzał na mnie. – To do potem – zawołał gdy wysiadałam. Schyliłam się do szyby by móc na niego spojrzeć. – Dzięki za podwiezienie, jak będę szukała szofera będę o Tobie pamiętać – zaśmiałam się i puściłam do niego oczko. Zrobiłam krok w tył i skierowałam w stronę drzwi głównych szkoły.

Perspektywa Harrego.

Nie mogłem oderwać wzroku od tego okrągłego tyłeczka i długich zgrabnych nóg. Poruszała się na luzie, ale z gracją. Taka słodka buntowniczka, uśmiechnąłem się sam do siebie. Wracając do rzeczywistości wjechałem na główną ulicę i obrałem kurs do studia. Reszta już pewnie dotarła a ja nie chcę się spóźnić i wysłuchiwać potem o odpowiedzialności itp. 

Przed oczami wciąż miałem uśmiechniętą twarz szatynki jakby tego było mało w samochodzie unosił się jeszcze zapach jej perfum może dlatego tak głęboko oddychałem ? Ona jest taka inna, a zgrywanie niedostępnej i złej jeszcze bardziej mnie do niej przyciąga. Szkoda że nie pozwala nikomu się do siebie zbliżyć, naprawdę chciałbym ją poznać wciąż o niej myślę. Intryguje mnie, mało o niej wiem ale to chyba jeszcze bardziej mnie nakręca. Co zrobić żeby się przede mną otworzyła ?...

                                                                                                                                                    

Wiem, że krótki wybaczcie ale nie mam dziś czasu :c

Jeśli czytasz to skomentuj :)

Piszcie co wam się podoba a co nie, kolejny rozdział może w środę trzymajcie się :*